మొన్న ఏలూరు మెయిన్ రోడ్డు మీద నడుస్తున్నప్పుడు , హఠాత్తుగా , అనుకోకుండా, ఊహించని విధంగా మృత్యు ముఖంలోకి వెళ్ళాను. అంతా అయిపోయింది అనే అను కున్నాను .
ఇలా మృత్యు ముఖము లోకి వెళ్ళడం దీనితో కలిపి నాలుగో మాటు. అంటే, అంతో ఇంతో అనుభవం గడించేసాను అన్నమాట. సమయం సందర్భం కలిసి వచ్చింది కాబట్టి ఆ మూడు అనుభవాలు ముందుగా చెపుతాను.
మొదటిమాటు 1970 లో గౌహతి నుంచి కలకత్తా వస్తుండగా జరిగింది.
అప్పుడు చిన్న విమానాలు ఉండేవి. 1966 లో మొదటిమాటు నేను జోర్హట్ వెళ్లినప్పుడు డకోటా లు ఉండేవి. కలకత్తా నుంచి జోర్హట్ కి టికెట్ ధర Rs. 164/ అక్షరాల నూట అరవై నాలుగు రూపాయలు.
2,3 ఏళ్ల తరువాత ఫోకర్ విమానాలు వచ్చాయి.
గౌహతి లో బయల్దేరిన 15- 20 నిముషాలకి ఉన్నట్టుండి విమానం ఒక 100-150 అడుగులు కిందకి పడింది.
అప్పుడు తీరుబడిగా, నింపాదిగా మూడు భాషలలోనూ, మీ సీటు బెల్ట్ లు కట్టుకోండి. సిగరెట్టులు కాల్చకండి. ధన్యవాదాలు అని చెప్పింది గాలి (లో) అతిధి సత్కారము ఛేయు స్త్రీ.
చెప్పిన వెంటనే మళ్ళీ ఇంకో 100 అడుగులు కిందకు పడింది.
అప్పుడు విమానమును తోలు వాడు, “ఈ విమానము గాలి క్షోభము లో చిక్కు కున్నది. మీ విమానము తోలు వారు, ఇరువురును, కడు అనుభవము గలవారు. కావున మీరు ఆరాధించు మీ దేవుళ్ళను ప్రార్ధించుకోండి" అని సలహా ఇచ్చారు.
వారు చెప్పి న వెంటనే మళ్ళీ ఇంకో 100 అడుగులు డుబుక్కు జర జర మే అంది విమానం.
అప్పుడే ప్రయాణికులను, విమానము తోలు సిబ్బంది ని వేరు ఛేయు తలుపు హఠాత్తుగా తెరుచుకొనెను.
చల్, హరి, ఫ ఫ , అను పదములు ముందు సీట్లో కూచున్న నాకు వినపడెను. నేను ఆశ్చర్యపోతిని.
ఈ శబ్దములు నాకు తెలియును. మేము మా తాత గారి ఊరు, కానూరు అగ్రహారం వెళ్ళునప్పుడు, మా తాత గారు నిడదవోలు స్టేషను కు రెండెడ్ల బండి పంపిచే వారు. బండి తోలు వాడు తొట్టిలో కూర్చుండి ఎడ్లను ఇటులనే అదిలించెడి వాడు.
నాకు అప్పుడు మొదట మాటు భయము వేసెను. ప్రయాణికులలో చాలామంది భయ భ్రాంతులై ఉన్నారు. నలుగురైదుగు రికి గాయము లయినవి.
రామ భజనలు, సాయి భజనలు, హనుమాన్ చాలీసాలు గానము చేయబడు చున్నవి.
నా పక్కన కూర్చున్నాయన ఇంత విభూతి తీసి తను రాసుకొని, నాకు కూడా పూసెను.
ఉన్నట్టుండి విమానం ఒక 150 అడుగులు లేచి మళ్ళీ ఒక 50 అడుగులు గిర్గాయా హై. అప్పుడు హాహా కారముల స్థాయి పెరిగెను.
శ్రీ వెంకన్న గారికి నిలువు దోపిడీలు, ముడుపులు ఎక్కువ అయ్యాయి.
విమానం తోలు వారు హరి,ఫఫ,చల్ మంత్ర జపం చేయుచున్నారు.
రెండవది కూడా విమాన ప్రమాదమే, అదియును కూడా గౌహతి నుండి కలకత్తా వెళ్ళు విమానమే. 1985/86 లో అనుకుంటాను. ఈ మారు విశాల శరీరము గల బోయింగ్ విమానము. మధ్యాహ్నం 2 గంటలకు బయల్దేరవలసిన విమానం సాయంకాలం 6-30 కి బయల్దేరినది. అంతా చీకటి కమ్ముకున్నది.
రన్వే కి కొంచెం దూరం గా గడ్డి మేయుచున్న మహిషా శిరోమణి ఇంటికి వెళ్ళదామని నిర్ణయించుకొని, ఎటు నుంచి వెళ్ళుటయా అని ఆలోచించుచున్నది.
విమానం రన్వే చివరకు ప్రయాణించు చున్నది.
ఆ చప్పుడేమిటో చూద్దామని గేదా స్త్రీ రత్నం రన్వే మీదకు వేంచేశారు.
అక్కడ విమానం వెనక్కి తిరిగి పరుగు వేయుటకు సిద్ధముగా నున్నది.
ఈ చివర గేదె గారికి హ్రస్వ దృష్టి వలన పక్కనున్న చిన్న దీపములకన్నా వారి దూర దృష్టి వల్ల దూరముగా యున్న విమాన లైట్స్ చూసి, అదిగో ద్వారక, అని పరుగు మొదలుపెట్టింది.
ఇటు విమాన చోదకుడు ముందుకు దూకించారు.
అప్పుడే, ఇల్లు చేరుతున్నామని ద్విగుణీకృతోత్సాహం తో శ్రీమతి మహిషము వేగము రెట్టింపు చేసెను.
మరలా గేదె, విమానము, విమానము, గేదె.
చదువరీ ఇచట నొకింత నాగుము. ఏలనన ఈ సంఘటనలో ఇంకొక కోణము కూడా ఉన్నది గదా.
విమానములో మంద్రస్వరము తో సంగీతము వినిపించుచున్ననూ, 4 గంటల పైగా ఆలస్యము అయినందుకు ప్రయాణికుల మోము నందు విసుగు, చిరాకు, కోపము వ్యక్తమగుచుండెను.
పాపము గాలి సత్కారమును చేయు స్త్రీ రత్నము లెంతగా నవ్వినను, చాక్లెట్టులు లంచమొసిగి నను, చల్లని మంచి నీరు ఇచ్చినను ప్రయాణికుల మోము నందు ప్రసన్నత కానరాదాయె.
విమానము గాలిలో ఎగురుటకు పరుగు పెట్టునప్పుడు వారి ముఖారవిందముల కొంత ఉపశమనము గోచరించెను. వారందరును సీటు బెల్టులు కట్టుకొని కూర్చుండిరి. నేను స్మోకింగ్ జోన్ లో వెనకగా కూర్చుంటిని. ఇంకో 5,6, నిముషములలో ధూమపానము చేయవచ్చును గదా అని సంతసించు చుంటిని.
తల 180 డిగ్రీల కోణములో వెనక కి తిప్పి గాలి సుందరి ని చూచుటయా, లేక నిటారుగా కూర్చుని, మెడ నిక్కించి మూడు సీట్ల ముందున్న కన్యకా మణి ని వీక్షించుటయా అను ధర్మ సందేహమున కొట్టు మిట్టు లాడు చుంటిని.
ఉన్నట్టుండి విమానము పెద్ద కుదుపు నకు లోనయ్యెను. పరుగు పెడుతున్న విమాన వేగము హఠాత్తుగా తగ్గినట్టు అనిపించెను. కదలికలో అపస్వరము ధ్వనించెను. ఏమగు చున్నదో అర్ధం కాలేదు. విమానము పక్కకు తిరిగినట్టు అనిపించెను.
ఇంతలో విమానము ఆగెను.
విమాన రెక్క వైపు కూర్చున్న పధికుడొక్కడు మంట అని అరిచెను.
అంతలో విమాన చోదకుని స్వరము వినిపించెను. అత్యవసర పరిస్థితి వల్ల విమానము ఆపివేసితిని. మీ రందరూ అత్యవసర ద్వారము ద్వారా క్రమ పద్ధతిలో దిగి విమానము నకు దూరముగా వెళ్లవలెనని విజ్ఙప్తి చేసెను.
ఒకే భాషలో చెప్పెను.
అతని స్వరము ఆగక ముందే స్త్రీ రత్నము లు పరుగున వచ్చి ద్వారము తెరిచి, జారు విధానము మరల మరలా చెప్పుచుండిరి.
ప్రయాణికులలో కంగారూ, భయము కొట్టవచ్చినట్టు కనిపిస్తున్నాయి.
మొదట పిల్లలు, స్త్రీలు ఆ తరువాత మొగవారు బయట పడుచుంటిరి. బయట పడి దూరముగా పరిగెడుతుండిరి.
ఇంతలో అగ్నిమాపక దళము వచ్చినది. ఆ వెనకనే ఇంకొక రెండు వాహనములు వచ్చినవి కొలది దూరములో సెక్యూరిటి వాహనము తో సహా.
అపాయము అని మాకు తెలిసిన 4, 5, నిముషాలలో ప్రయాణికులందరు దిగిపోయారు. బహుశా ఇంకా ముందే నేమో కూడా.
మేము ఒక 200 mts. పరిగెట్టి వెనక్కి చూసేటప్పటికి అగ్ని మాపక దళం చాలా సమర్ధవంతంగా పని చేస్తోంది అనిపించింది. మంటలు ఎక్కడా కనిపించలేదు.
రన్వే పైకి గేదె రావడం లో నిర్లక్ష్యము కొట్ట వచ్చినట్టు కనిపించిననూ, ఈ సంఘటన తరువాత నాకు ఇండియన్ ఏర్లైన్స్ , ఎయిర్పోర్టు అథారిటీ వారి మీద గౌరవము చాలా పెరిగిపోయింది.
ఆ తరువాత టూరు మానుకొని మర్నాడు నేను ఇంటికి తిరిగి వచ్చితిని.
నా మాట : రెండు ప్రమాదములు గురించి ఇప్పటికే పెద్ద హరికధ ఆగుటచే ఇంతటి తో ఇది సమాప్తము. మిగిలిన రెండు ఉదంతములు వీలు చూచుకొని వ్రాయబడును.
ఈ రెండు ఘటనలు జరిగాయి. వాటిలో నేను ప్రయాణము చేయుట కూడా యదార్ధము. సంవత్సరాలు సరిగా గుర్తు లేవు. మిగిలిన కధ చాలా మట్టుకు కల్పితమే ఏదో మీరు కొంచెం నవ్వి పెడతారని.. విటహా (వికటాట్టహాసము).
గమనిక: ఇది మొదటగా జూలై 12, 2011 న ఈ బ్లాగులో ప్రచురించబడింది.
ఇలా మృత్యు ముఖము లోకి వెళ్ళడం దీనితో కలిపి నాలుగో మాటు. అంటే, అంతో ఇంతో అనుభవం గడించేసాను అన్నమాట. సమయం సందర్భం కలిసి వచ్చింది కాబట్టి ఆ మూడు అనుభవాలు ముందుగా చెపుతాను.
మొదటిమాటు 1970 లో గౌహతి నుంచి కలకత్తా వస్తుండగా జరిగింది.
అప్పుడు చిన్న విమానాలు ఉండేవి. 1966 లో మొదటిమాటు నేను జోర్హట్ వెళ్లినప్పుడు డకోటా లు ఉండేవి. కలకత్తా నుంచి జోర్హట్ కి టికెట్ ధర Rs. 164/ అక్షరాల నూట అరవై నాలుగు రూపాయలు.
2,3 ఏళ్ల తరువాత ఫోకర్ విమానాలు వచ్చాయి.
గౌహతి లో బయల్దేరిన 15- 20 నిముషాలకి ఉన్నట్టుండి విమానం ఒక 100-150 అడుగులు కిందకి పడింది.
అప్పుడు తీరుబడిగా, నింపాదిగా మూడు భాషలలోనూ, మీ సీటు బెల్ట్ లు కట్టుకోండి. సిగరెట్టులు కాల్చకండి. ధన్యవాదాలు అని చెప్పింది గాలి (లో) అతిధి సత్కారము ఛేయు స్త్రీ.
చెప్పిన వెంటనే మళ్ళీ ఇంకో 100 అడుగులు కిందకు పడింది.
అప్పుడు విమానమును తోలు వాడు, “ఈ విమానము గాలి క్షోభము లో చిక్కు కున్నది. మీ విమానము తోలు వారు, ఇరువురును, కడు అనుభవము గలవారు. కావున మీరు ఆరాధించు మీ దేవుళ్ళను ప్రార్ధించుకోండి" అని సలహా ఇచ్చారు.
వారు చెప్పి న వెంటనే మళ్ళీ ఇంకో 100 అడుగులు డుబుక్కు జర జర మే అంది విమానం.
అప్పుడే ప్రయాణికులను, విమానము తోలు సిబ్బంది ని వేరు ఛేయు తలుపు హఠాత్తుగా తెరుచుకొనెను.
చల్, హరి, ఫ ఫ , అను పదములు ముందు సీట్లో కూచున్న నాకు వినపడెను. నేను ఆశ్చర్యపోతిని.
ఈ శబ్దములు నాకు తెలియును. మేము మా తాత గారి ఊరు, కానూరు అగ్రహారం వెళ్ళునప్పుడు, మా తాత గారు నిడదవోలు స్టేషను కు రెండెడ్ల బండి పంపిచే వారు. బండి తోలు వాడు తొట్టిలో కూర్చుండి ఎడ్లను ఇటులనే అదిలించెడి వాడు.
నాకు అప్పుడు మొదట మాటు భయము వేసెను. ప్రయాణికులలో చాలామంది భయ భ్రాంతులై ఉన్నారు. నలుగురైదుగు రికి గాయము లయినవి.
రామ భజనలు, సాయి భజనలు, హనుమాన్ చాలీసాలు గానము చేయబడు చున్నవి.
నా పక్కన కూర్చున్నాయన ఇంత విభూతి తీసి తను రాసుకొని, నాకు కూడా పూసెను.
ఉన్నట్టుండి విమానం ఒక 150 అడుగులు లేచి మళ్ళీ ఒక 50 అడుగులు గిర్గాయా హై. అప్పుడు హాహా కారముల స్థాయి పెరిగెను.
శ్రీ వెంకన్న గారికి నిలువు దోపిడీలు, ముడుపులు ఎక్కువ అయ్యాయి.
విమానం తోలు వారు హరి,ఫఫ,చల్ మంత్ర జపం చేయుచున్నారు.
నేను కూడా Oh this could be the end అని ఆంగ్లమున అనుకొంటిని.
మనంబున, పెళ్లి కాకుండానే గోవింద కొట్టేస్తానా అని అనుకుంటిని.
అసలు సంగతి చెప్పడం మరిచిపోయాను. నేను పెళ్ళికి వెళ్ళుతున్నాను. ఆ, నా పెళ్లికే.
అమ్మయ్య పెళ్ళికి చేసిన అప్పులు తీర్చనఖ్ఖర్లేదు అని కూడా సంతోషించితిని.
నా హాండ్ బాగేజీ లో సుమారు 11-12 వేలు ఉన్నాయి. అవి అన్నీ కాలిపోతాయా, లేక బంగ్లాదేశ్ లో గాలికి కొట్టుకు పోతాయా? విమానము నకు నిప్పు అంటుకొనునా లేక కిందపడి ముక్కలగునా ? ప్రాణములు గాలిలోనే పోవునా లేక కిందపడి శరీరము ముక్కలగునా ? అను ఆలోచనలు చెలరేగుచుండెను.
ఆశ్చర్యముగా, నా కాబోయి తప్పిపోవుచున్న భార్య ఏమనుకొనును. విచారించునా లేదా? అను అనుమానం కూడా వచ్చెను.
మా అన్నగారి మీద జాలి వేసెను కూడా. మా చెల్లెలి వివాహ బాధ్యత పూర్తిగా వాడే ఎత్తవలె కదా అని.
ఏర్లైన్స్ వారు 3-4 లక్షలు ఇచ్చుదురు కదా అని మరల అనుకొంటిని. ఆహా మా నాన్నగారు లక్షాధికారులు అవుతారు అని స్వాంతన చెందితిని.
ఇటువంటి ఊహాలే వచ్చాయి కానీ భయం ఎక్కువగా వెయ్య లేదు అనుకుంటాను.
కొంచెం సేపు తరువాత, పడుతూ లేస్తూ, విమానం సానుకూల వాతావరణము లోకి ప్రవేశించెను. సుమారు 10 నిముషాలు ప్రాణములు అరచేతిలోనే ఉన్నవి.
ఈ పది నిముషాలలోనూ కనీసం మూడు నాలుగు మాట్లు this is it అనుకున్న క్షణాలు ఉన్నాయి. విమానం ఆ తరువాత క్షేమము గానే కలకత్తా లో దిగింది.
మనంబున, పెళ్లి కాకుండానే గోవింద కొట్టేస్తానా అని అనుకుంటిని.
అసలు సంగతి చెప్పడం మరిచిపోయాను. నేను పెళ్ళికి వెళ్ళుతున్నాను. ఆ, నా పెళ్లికే.
అమ్మయ్య పెళ్ళికి చేసిన అప్పులు తీర్చనఖ్ఖర్లేదు అని కూడా సంతోషించితిని.
నా హాండ్ బాగేజీ లో సుమారు 11-12 వేలు ఉన్నాయి. అవి అన్నీ కాలిపోతాయా, లేక బంగ్లాదేశ్ లో గాలికి కొట్టుకు పోతాయా? విమానము నకు నిప్పు అంటుకొనునా లేక కిందపడి ముక్కలగునా ? ప్రాణములు గాలిలోనే పోవునా లేక కిందపడి శరీరము ముక్కలగునా ? అను ఆలోచనలు చెలరేగుచుండెను.
ఆశ్చర్యముగా, నా కాబోయి తప్పిపోవుచున్న భార్య ఏమనుకొనును. విచారించునా లేదా? అను అనుమానం కూడా వచ్చెను.
మా అన్నగారి మీద జాలి వేసెను కూడా. మా చెల్లెలి వివాహ బాధ్యత పూర్తిగా వాడే ఎత్తవలె కదా అని.
ఏర్లైన్స్ వారు 3-4 లక్షలు ఇచ్చుదురు కదా అని మరల అనుకొంటిని. ఆహా మా నాన్నగారు లక్షాధికారులు అవుతారు అని స్వాంతన చెందితిని.
ఇటువంటి ఊహాలే వచ్చాయి కానీ భయం ఎక్కువగా వెయ్య లేదు అనుకుంటాను.
కొంచెం సేపు తరువాత, పడుతూ లేస్తూ, విమానం సానుకూల వాతావరణము లోకి ప్రవేశించెను. సుమారు 10 నిముషాలు ప్రాణములు అరచేతిలోనే ఉన్నవి.
ఈ పది నిముషాలలోనూ కనీసం మూడు నాలుగు మాట్లు this is it అనుకున్న క్షణాలు ఉన్నాయి. విమానం ఆ తరువాత క్షేమము గానే కలకత్తా లో దిగింది.
అదృష్టవశాత్తూ, ఈ గండము, ఆ యొక్క వివాహ ముహూర్త బలము వలననూ, నేను ప్రభావతీ దేవి గారి మెడలో తాళి కట్టవలెనని బ్రహ్మ గారు లిఖించుట వలననూ, మున్ముందు ఆ యొక్క ప్రభావతి గారు ప్రదర్శించు పాతివ్రత్య మహిమల సంకేతముగా యగుట వలననూ, ప్రమాదము గట్టెక్కినది అని ఆడపెండ్లి వారు ఉద్ఘాటించిరి. హరి ఓం తత్సత్.
రెండవది కూడా విమాన ప్రమాదమే, అదియును కూడా గౌహతి నుండి కలకత్తా వెళ్ళు విమానమే. 1985/86 లో అనుకుంటాను. ఈ మారు విశాల శరీరము గల బోయింగ్ విమానము. మధ్యాహ్నం 2 గంటలకు బయల్దేరవలసిన విమానం సాయంకాలం 6-30 కి బయల్దేరినది. అంతా చీకటి కమ్ముకున్నది.
రన్వే కి కొంచెం దూరం గా గడ్డి మేయుచున్న మహిషా శిరోమణి ఇంటికి వెళ్ళదామని నిర్ణయించుకొని, ఎటు నుంచి వెళ్ళుటయా అని ఆలోచించుచున్నది.
విమానం రన్వే చివరకు ప్రయాణించు చున్నది.
ఆ చప్పుడేమిటో చూద్దామని గేదా స్త్రీ రత్నం రన్వే మీదకు వేంచేశారు.
అక్కడ విమానం వెనక్కి తిరిగి పరుగు వేయుటకు సిద్ధముగా నున్నది.
ఈ చివర గేదె గారికి హ్రస్వ దృష్టి వలన పక్కనున్న చిన్న దీపములకన్నా వారి దూర దృష్టి వల్ల దూరముగా యున్న విమాన లైట్స్ చూసి, అదిగో ద్వారక, అని పరుగు మొదలుపెట్టింది.
ఇటు విమాన చోదకుడు ముందుకు దూకించారు.
అటు శ్రీమతి గేదె పరుగు పెడుతోంది.
ఇటు విమానం క్షణ క్షణానికి వేగం పెంచుకుంటోంది.
అటు మహిషా మణి స్టెడీ గా పరుగు పెడుతోంది.
విమానం
గేదె
గేదె
గేదె
విమానం,
మళ్ళీ విమానం
మళ్ళీ గేదె
తమ తమ పరిధిలో పరిగెడుతున్నాయి. విమాన చోదకునికి దూరం గా కదులుతున్న నల్లని ఆకారం కనిపించింది.
మే డే, మే డే అందామనుకొని ఇంకా మార్చి నెలే అని గుర్తుకు వచ్చి ఆగి పోయాడు.
ఇప్పుడు టేక్ఆఫ్ చేస్తే కుదురుతుందా, చేస్తే ఆ ఆకారం పైనుంచి వెళ్ళుటకు వీలవుతుందా అని ఒక క్షణం ఆలోచించాడు.
మే డే, మే డే అందామనుకొని ఇంకా మార్చి నెలే అని గుర్తుకు వచ్చి ఆగి పోయాడు.
ఇప్పుడు టేక్ఆఫ్ చేస్తే కుదురుతుందా, చేస్తే ఆ ఆకారం పైనుంచి వెళ్ళుటకు వీలవుతుందా అని ఒక క్షణం ఆలోచించాడు.
అప్పుడే, ఇల్లు చేరుతున్నామని ద్విగుణీకృతోత్సాహం తో శ్రీమతి మహిషము వేగము రెట్టింపు చేసెను.
గత్యంతరము లేదని గ్రహించిన చోదకుడు, మేడే మేడే అని అరచుచూ బ్రేకులు ప్రయోగించెను.
విజృంభించి వేగము అందుకున్న గేదామణి దూసుకు వచ్చు చుండెను .
మరలా గేదె, విమానము, విమానము, గేదె.
విమాన భూతల నిర్దేశకుడు తగు చర్యలు తీసుకొని అందరినీ సమాయత్తపరిచెను.
గేదె గారు దగ్గరగా వచ్చేశారు.
చోదకుడు హైదరాబాదు ఆటో వాని వలె పక్కనుండి దూసుకుపోదామని విమాన దిశ కొద్దిగా పక్కకు మార్చెను.
అదే క్షణములో గేదె గారు కూడా అపాయము శంకించినదై తను కూడా దిశ మార్చెను.
వేగము తగ్గిన విమానము, గేదామణి పరస్పరము ఢీకొన్నారు.
విమానము రన్వే పక్కగా గడ్డిలో ఒక 15 - 20 mts. ప్రయాణము చేసి ఆగెను.
వేగము తగ్గిన విమానము, గేదామణి పరస్పరము ఢీకొన్నారు.
విమానము రన్వే పక్కగా గడ్డిలో ఒక 15 - 20 mts. ప్రయాణము చేసి ఆగెను.
చదువరీ ఇచట నొకింత నాగుము. ఏలనన ఈ సంఘటనలో ఇంకొక కోణము కూడా ఉన్నది గదా.
విమానములో మంద్రస్వరము తో సంగీతము వినిపించుచున్ననూ, 4 గంటల పైగా ఆలస్యము అయినందుకు ప్రయాణికుల మోము నందు విసుగు, చిరాకు, కోపము వ్యక్తమగుచుండెను.
పాపము గాలి సత్కారమును చేయు స్త్రీ రత్నము లెంతగా నవ్వినను, చాక్లెట్టులు లంచమొసిగి నను, చల్లని మంచి నీరు ఇచ్చినను ప్రయాణికుల మోము నందు ప్రసన్నత కానరాదాయె.
విమానము గాలిలో ఎగురుటకు పరుగు పెట్టునప్పుడు వారి ముఖారవిందముల కొంత ఉపశమనము గోచరించెను. వారందరును సీటు బెల్టులు కట్టుకొని కూర్చుండిరి. నేను స్మోకింగ్ జోన్ లో వెనకగా కూర్చుంటిని. ఇంకో 5,6, నిముషములలో ధూమపానము చేయవచ్చును గదా అని సంతసించు చుంటిని.
తల 180 డిగ్రీల కోణములో వెనక కి తిప్పి గాలి సుందరి ని చూచుటయా, లేక నిటారుగా కూర్చుని, మెడ నిక్కించి మూడు సీట్ల ముందున్న కన్యకా మణి ని వీక్షించుటయా అను ధర్మ సందేహమున కొట్టు మిట్టు లాడు చుంటిని.
ఉన్నట్టుండి విమానము పెద్ద కుదుపు నకు లోనయ్యెను. పరుగు పెడుతున్న విమాన వేగము హఠాత్తుగా తగ్గినట్టు అనిపించెను. కదలికలో అపస్వరము ధ్వనించెను. ఏమగు చున్నదో అర్ధం కాలేదు. విమానము పక్కకు తిరిగినట్టు అనిపించెను.
ఇంతలో విమానము ఆగెను.
విమాన రెక్క వైపు కూర్చున్న పధికుడొక్కడు మంట అని అరిచెను.
అంతలో విమాన చోదకుని స్వరము వినిపించెను. అత్యవసర పరిస్థితి వల్ల విమానము ఆపివేసితిని. మీ రందరూ అత్యవసర ద్వారము ద్వారా క్రమ పద్ధతిలో దిగి విమానము నకు దూరముగా వెళ్లవలెనని విజ్ఙప్తి చేసెను.
ఒకే భాషలో చెప్పెను.
అతని స్వరము ఆగక ముందే స్త్రీ రత్నము లు పరుగున వచ్చి ద్వారము తెరిచి, జారు విధానము మరల మరలా చెప్పుచుండిరి.
ప్రయాణికులలో కంగారూ, భయము కొట్టవచ్చినట్టు కనిపిస్తున్నాయి.
మొదట పిల్లలు, స్త్రీలు ఆ తరువాత మొగవారు బయట పడుచుంటిరి. బయట పడి దూరముగా పరిగెడుతుండిరి.
ఇంతలో అగ్నిమాపక దళము వచ్చినది. ఆ వెనకనే ఇంకొక రెండు వాహనములు వచ్చినవి కొలది దూరములో సెక్యూరిటి వాహనము తో సహా.
అపాయము అని మాకు తెలిసిన 4, 5, నిముషాలలో ప్రయాణికులందరు దిగిపోయారు. బహుశా ఇంకా ముందే నేమో కూడా.
మేము ఒక 200 mts. పరిగెట్టి వెనక్కి చూసేటప్పటికి అగ్ని మాపక దళం చాలా సమర్ధవంతంగా పని చేస్తోంది అనిపించింది. మంటలు ఎక్కడా కనిపించలేదు.
ఈ నాల్గైదు నిముషాల ప్రమాద కాలము లో నేనేమీ ఆలోచించలేదు అనుకుంటాను. ఎంత త్వరగా బయట పడుదామా అన్న ఆలోచన తప్ప మరొకటి రాలేదు అనుకుంటాను.
స్త్రీలను పిల్లలను ముందుకు పంపటంలో నేనూ కొంత చేశాననుకుంటాను. చివరగా దిగిన 6,7 మందిలో ఉన్నాను. చివరగా స్త్రీ రత్నములు దిగారు. ఆ క్లిష్ట సమయములో కూడా వారి మొహంలో చిరునవ్వు చెదరలేదు. మిగతా క్రూ ఎప్పుడు దిగారో నేనూ చూడ లేదు.
స్త్రీలను పిల్లలను ముందుకు పంపటంలో నేనూ కొంత చేశాననుకుంటాను. చివరగా దిగిన 6,7 మందిలో ఉన్నాను. చివరగా స్త్రీ రత్నములు దిగారు. ఆ క్లిష్ట సమయములో కూడా వారి మొహంలో చిరునవ్వు చెదరలేదు. మిగతా క్రూ ఎప్పుడు దిగారో నేనూ చూడ లేదు.
రన్వే పైకి గేదె రావడం లో నిర్లక్ష్యము కొట్ట వచ్చినట్టు కనిపించిననూ, ఈ సంఘటన తరువాత నాకు ఇండియన్ ఏర్లైన్స్ , ఎయిర్పోర్టు అథారిటీ వారి మీద గౌరవము చాలా పెరిగిపోయింది.
ఆ తరువాత టూరు మానుకొని మర్నాడు నేను ఇంటికి తిరిగి వచ్చితిని.
నా మాట : రెండు ప్రమాదములు గురించి ఇప్పటికే పెద్ద హరికధ ఆగుటచే ఇంతటి తో ఇది సమాప్తము. మిగిలిన రెండు ఉదంతములు వీలు చూచుకొని వ్రాయబడును.
ఈ రెండు ఘటనలు జరిగాయి. వాటిలో నేను ప్రయాణము చేయుట కూడా యదార్ధము. సంవత్సరాలు సరిగా గుర్తు లేవు. మిగిలిన కధ చాలా మట్టుకు కల్పితమే ఏదో మీరు కొంచెం నవ్వి పెడతారని.. విటహా (వికటాట్టహాసము).
గమనిక: ఇది మొదటగా జూలై 12, 2011 న ఈ బ్లాగులో ప్రచురించబడింది.
