రామాయణంలో పిడకల వేట

కాలింగ్ బెల్ మోగింది. బద్ధకంగా ప్రద్యుమ్నుడు లేచి తలుపు తీశాడు. కూనిరాగం తీస్తూ ప్రభావతి ఇంట్లోకి వచ్చింది. ప్రద్యుమ్నుడు సంభ్రమాశ్చర్యాలకి గురి యయ్యాడు. ఉదయం పదిన్నరకి పక్క ఇంటి పడతులతో కలసి బజారుకి వెళ్ళిన ప్రభావతి సాయంకాలం ఐదు గంటలకి ఇంటికి కూనిరాగం తీస్తూ రావడం, అదీ  భుజాన ఒక సంచితో, సంచి నిండా కూరగాయలతో కూడా,  ఏదో వింతగానే కనిపించింది పాపం ప్రద్యుమ్నుడికి. వెళ్ళింది బస్సులో, దిల్సుఖ్నగర్ బట్టల షాపింగ్ కి, పక్కవాళ్ళకి సలహాదారుగా. ఆరుగంటలకి పైగా షాపింగ్ చేసి వస్తూ రైతు బజార్ నుంచి కూరగాయలు కూడా పట్టుకు రావడం మరింత ఆశ్చర్యం కలిగించింది. మొయ్యడానికి పక్కన మొగుడు లేకుండా కూరగాయలు కొని తీసుకు రావడం  బహుశా ప్రభావతి ఈ 44  ఏళ్లలో నాల్గైదు మాటుల కన్నా ఎక్కువ మాట్లు చెయ్యలేదు. అసలు షాపింగ్ అంటేనే ప్రభావతికి చిరాకు. పిల్లలకి  బట్టలు కొనడం  కూడా ఒక అరగంటలోనే ముగించేసేది. బిల్లు కట్టడానికి   ప్రద్యుమ్నుడికి ఒక్కోమాటు  అరగంట పట్టేది. ఆ టైంలో పక్కన ఉన్న హోటల్లో  కూర్చుని కాఫీ తాగేది,  అలసి పోయాను, తలనొప్పి అంటూ. అటువంటి మహాలక్ష్మి అన్ని గంటల తరువాత కూడా  ఇంత హుషారుగా ఉండడం మహా వింతగా తోచింది ప్రద్యుమ్నుడికి.

ప్రద్యుమ్నుడి సందేహం పెరిగి వటవృక్షం అవుతోంది కానీ అడిగి సందేహ నివృత్తి చేసుకోదలుచుకో లేదు ప్రద్యుమ్నుడు. ఎందుకంటే క్షణ క్షణముల్ జవరాండ్ర చిత్తముల్ అన్న సూత్రము  అనేక మార్లు అనుభవంలోకి వచ్చింది కాబట్టి, అదీ గాక ప్రభావతి ఏ విషయమూ కొన్ని నిముషాలకన్నా ఎక్కువ సేపు దాచుకోలేదు. ఎక్కడ ఏం జరిగినా మొగుడికి చెప్పి నాలుగు అక్షంతలు వేస్తే గానీ ఆవిడకు కడుపుబ్బరం తీరదు. ఎక్కడ ఏం జరిగినా ప్రద్యుమ్నుడికే ఎందుకు అక్షంతలు వేస్తుంది ప్రభావతి అంటే, సతీ వ్రతుడైన ప్రద్యుమ్నుడు జవాబు చెప్పలేడు, కానీ అది అతని దిన చర్యలో భాగమైపోయింది. 

రెండు వీధుల అవతల ఒక వనితా లలామ ఉంది. ఆవిడ ప్రదర్సన యాత్రలు చేస్తుంది కాలనీలో తరుచుగా. ముని శ్రేష్ఠుడైన ఆమె పతిదేవుడు  నెలకోసారి అయినా  ఆమె కోసం ఏదో ఒకటి కొనాల్సి వచ్చేది. కొనేది ఆవిడేనని,  అయినా కొన్న కీర్తి ఆయనకే దక్కిస్తోందని పురస్త్రీల అభిప్రాయం. చీరో రవికో, నగో నట్రో, రాయో రప్పో, తాడో పేడో ఏదైనా సరే కొన్న తరువాత ఆవిడ ప్రదర్సన యాత్ర చేసేది. కాలనీలో వీధులన్నీ తిరిగి కనిపించిన వారికి రోడ్డు మీద, కనిపించని వారి ఇంట్లో దూరి మరీ ప్రదర్శించేది. ప్రదర్శిస్తూ వ్యాఖ్యానం కూడా చేస్తుంది. ఆ చీర వాళ్ళాయన కంటిలో ఎలా పడ్డదో? ఆ చీరలో ఆవిడను ఉహించుకొని ఎంత తన్మయత్వం చెందాడో? షో కేసులో పెట్టిన చీర అమ్మనని కొట్టువాడు ఎలా భీష్మించాడో? వినియోగదారుల సంఘంలో ఫిర్యాదు చేస్తానని ఎలా ఈయన బెదిరించాడో? మొదలైనవన్నీ కళ్ళకు కట్టినట్టు వర్ణించేది. చివరగా “మా ఆయనకి బేరమాడడం ఇష్టం ఉండదండీ. వాడు ఎంత చెపితే అంతా ఇచ్చేసి వస్తారు” అంటూ ముగించేది.  ఇటువంటి యాత్ర తరువాత ప్రద్యుమ్నుడికి ఆనవాయితిగా అక్షంతలు పడేవి.

ప్రభావతి: “మీరు ఎప్పుడైనా ఓ నగో నట్రో కనీసం రోజూ వాడే చీర అయినా తెచ్చారా?”

ప్రద్యుమ్నుడు: ..............

“అసలు నాకు ఏ రంగు నప్పుతుందో మీకు తెలుసా?”

..................

“నాకు ఏ రంగులు  నచ్చుతాయో తెలుసునా?”

.........................

“నాకు ఏ రంగు చీరలు ఎక్కువ ఉన్నాయో తెలుసా?”

.....................

“అసలు మీకేం తెలుసు? ఏం గుర్తు ఉంటాయి?”

..................

“మన పెళ్లి ఏ వారం జరిగిందో గుర్తు ఉందా?”

“జూన్ 28న”

“తేది కాదు వారం.  ఆది వారమా,  సోమ వారమా, మరో  వారమా?”

...................

“నా ఖర్మ ఇంతే.  ఏం చేస్తాను? ముద్దు, ముచ్చట, మురిపాలు నా జాతకంలో లేవు అని ఎప్పుడో సరిపెట్టుకున్నాను.”

“మరి రోజూ ఈ అడ్డగోలు ప్రశ్నలు ఎందుకు?” అని మనసులోనే అనుకొని భారంగా నిట్టురుస్తాడు  ప్రద్యుమ్నుడు.

ఇంతేనా అనకండి. పాపం ప్రద్యుమ్నుడి దురదృష్టవశాత్తూ వీరి ఇంటి పక్క వీరాధివీరుడు, అతిరధ శ్రేష్టుడు అయిన నారాయణ మూర్తి ఉన్నాడు. ఆయన కుబేరుడు కాదు కానీ గొప్ప బేరుడు. బేరమాడడంలో ఈయనను మించిన వాడు ఈ భూ ప్రపంచంలో ఎక్కడా లేడు అని మా కాలనీలో ప్రఖ్యాతి చెందినవాడు. వీధిలో చింతకాయలు అమ్మేవాడైనా, బజారులో ప్రఖ్యాత నగల సంస్థ వాడైనా వీరి బేరాగ్నికి సమిధలే.  ఈయన బేర ప్రతాపానికి జడిసి వాళ్ళావిడ ఆయనతోటి ఎప్పుడూ మార్కెట్ కి వెళ్ళదు. ఈయన బేర పాటవానికి బెదిరి అమ్మేవాళ్ళు ఒక రూపాయి తగ్గిస్తారో? లేక ఈయన  అబద్ధం చెబుతాడో తెలియదు కానీ రైతు బజారులో కానీ కాలనీ సంతలలో కానీ ప్రద్యుమ్నుడు తెచ్చిన కూరగాయల  రేట్లకన్నా ఆయన కొనే రేట్లు తక్కువుగా ఉంటాయి. బేరప్రావీణ్యము ఈయన కూడా ప్రదర్శిస్తాడు. ఈయన ప్రదర్శన సాధారణంగా తెల్లవారు జామున నాలుగున్నర గంటలకి ఉంటుంది, మంచి నీళ్ళు పట్టుకునే సమయంలో. ప్రభావతి,  పక్కింటి  పంకజాక్షి, నారాయణమూర్తి భార్య లీలావతి  కుళాయి దగ్గర నీళ్ళు బిందెల్లో  నింపుతుంటే  పాపం మగవాళ్ళు అవి ఇంటిలోకి జేరవేస్తారు. 

నీళ్ళు మోస్తూ నారాయణ మూర్తి “నిన్న సాయినాధ కాలనీ సంతలో బెండకాయలు కొన్నాను. మహా లేతగా ఉన్నాయి. ముట్టుకుంటే చాలు చిటుక్కున విరుగుతున్నాయి. పచ్చి కాయలే నాలుగు తినేశాను. అరకేజి పదిహేను” అని జనాంతికంగా అంటాడు. పక్కింటి పంకజాక్షి వెంటనే అందుకుంటుంది. “మా ఆయనా తెచ్చాడు బెండకాయలు. కత్తికి కూడా లొంగటం లేదు. పైగా పావుకేజీ తొమ్మిదిట.” పంకజాక్షి మొగుడు ఇంట్లోకి వెళ్లినవాడు ఇంకో ఐదు నిముషాలకి గానీ బయటకు రాడు.

ప్రభావతి బయట నలుగురిలో ప్రకాశంగా ఏమి అనదు. నీళ్ళ కార్యక్రమం అయిన తరువాత ఇంటిలో కూర్చుని కాఫీ తాగుతుంటే మొదలు పెడుతుంది.

“అసలు బెండకాయలు ఎల్లా ఏరాలో మీకు తెలుసునా?”

....................

“పోనీ వంకాయలు, మొన్న మీరు తెచ్చిన వంకాయలు బయట పాడేశాను. పుచ్చులు, ముదురు కాయలూనూ.”

...................

“అసలు మీ అమ్మా, నాన్నా మీకేమి నేర్పలేదా? నాకు వంట వచ్చునో రాదో అని పెళ్లి చూపుల్లో నన్నడిగారు మీ వాళ్ళు. మా నాన్న అడిగి ఉండాల్సింది  మీ  వాళ్ళని మీ అబ్బాయికి  కూరలేనా కొనడం వచ్చా? అని.”

................

“కాయని  బట్టి రుచి ఉంటుంది. అబ్బే ఈ వేళ కూర కుదరలేదోయ్ ప్రభా అనడమే తప్ప ఆయన లాగా లేత కాయలు ఎప్పుడైనా తెచ్చారా అంత చవకగా?”

................

“అయినా,  ఏరినా, బేరమాడినా పరువు పోతుందని మీ అభిప్రాయమా? లేక చేతకాకా?”

...............

“ఇప్పుడనుకొని లాభం ఏమిటి? పెళ్ళికి ముందు  కుర్రాడు బుద్ధిమంతుడా కాదా అని కనుక్కున్నారు కానీ పనిమంతుడా కాదా అని వాకబు చెయ్యలేదు మా నాన్న. లోక జ్ఞానం ఉందో లేదో పరీక్ష చేయలేదు.  నా ఖర్మ ఇలా కాలిపోయింది”   అని ముక్కు చీదుకుంటుంది ప్రభావతి.

ప్రద్యుమ్నుడు ఎప్పటిలాగానే మౌన యోగా అభ్యాసం చేస్తూ ఉంటాడు.

ఈ విధంగా చేసిన పనికి, చేయని పనికి కూడా అక్షంతలు వేయడం ప్రభావతికి, వేయించుకోవడం ప్రద్యుమ్నుడికి అలవాటు. అందువల్లే అనవసర విషయాలు మాట్లాడి అక్షంతలు వేయించుకోవడం ప్రద్యుమ్నుడికి ఇష్టం ఉండదు. అందుకే  ఈ వేళ  ప్రభావతి హుషారుగా ఉండడానికి కారణాలు తెలుసుకోవాలని ఉన్నా అడగ లేదు ప్రద్యుమ్నుడు.

కొంతసేపు తరువాత  తనో కప్పు కాఫీ తెచ్చుకొని, మొగుడికి కూడా ఓ కప్పిచ్చి ఎదురుగా కూర్చుని మొదలు పెట్టింది.

“ఈ వేళ ఏమైందో తెలుసునా?”

...............

“బట్టల కొట్టులో అడుగు పెట్టానో లేదో,  ఏదో అపురూపమైన పరిమళం సోకింది. ఎక్కడినుంచా అని కలియ చూశాను. కేష్ కౌంటరు దగ్గర నుంచి వస్తోందని కనిపెట్టాను. అటువైపు అడుగులు వేశాను. అక్కడ కౌంటర్ వెనక్కాల ఒక 21 ఏళ్ల కుర్రాడు కూర్చున్నాడు. అదే క్షణంలో ఆ కుర్రాడు తల ఎత్తి నాకేసి చూశాడు. ఆ క్షణంలో నా హృదయంలో  వేయి వాత్సల్య వీణలు కల్యాణి రాగాలాపాన చేశాయి. ఆ క్షణంలోనే ఆ కుర్రాడి మొహంలో ఉద్వేగం, ప్రేమ, అభిమానం, ఆప్యాయత కొట్టొచ్చినట్టు కనిపించాయి. అతని మనస్సులో కూడా వేయి సితారాలు భక్తి, గౌరవ  రాగాలాలపించి నట్టనిపించింది. వాసన అతని దగ్గరనుంచే నని అర్ధం అయింది.”

“అది  ఏ పెర్ఫ్యూం  వాసనో  తెలిసిందా”  తెగించి అడిగేశాడు ప్రద్యుమ్నుడు.

“పూర్వజన్మ వాసన”  అంది ఉత్సాహంగా ప్రభావతి.         

ప్రద్యుమ్నుడు అవాక్కయాడు. ఎండలో తిరిగి వస్తే వడదెబ్బతో బాటు  సంధి ప్రేలాపన కూడా ఉంటుందా అనే అనుమానం వచ్చింది. వడ దెబ్బ తగిలిన సూచనలు ఏమి కనిపించడం లేదు. అయినా వచ్చి గంట అయింది.  మరి ఈ అసంబద్ధ ప్రేలాపన ఏమిటి? అని ఒకింత భయం వేసింది. డాక్టర్ని పిలుద్దామా అనుకుంటుండగా ప్రభావతి వార్తా ప్రసారణ కొనసాగించబోయింది.

మళ్ళీ  ఇంకో మాటు తెగించి అడిగాడు ప్రద్యుమ్నుడు,

“పూర్వ జన్మ వాసన అంత ఘాటుగా తగిలిందా ఇద్దరికీ?”

“ఏం అంత వెటకారంగా ఉందా? మగ ధీర నమ్ముతారు, మూగమనసులు ఒప్పుకుంటారు, అదేమిటి ఆ సినిమా పాత సిన్మా, ఆ గుర్తొచ్చింది,   మధుమతి పాటలు పాడుకుంటారు, నేనూ మొత్తుకున్నా వినకుండా. విశ్వనాధగారి పూర్వజన్మ భక్తిగా చదువుకుంటారు. నా పూర్వ జన్మ వృత్తాంతం మీరు నమ్మరా,  పైగా జోకులా?’’  అని కోప్పడింది.

“లేదు, లేదు, చెప్పు, చెప్పు”

“పూర్వ జన్మలో వాడు నా కొడుకు”

“కొడుకా? ఓ,  అందుకా వాత్సల్య వీణలు, భక్తి సితారాలు మోగాయి”

“మళ్ళీ   వెటకారమా?”

“లేదు, ఇంతకీ ఏ జన్మలో”

“జన్మ జన్మల బంధం. ఇరవై ఆరున్నర  జన్మల  బంధం”

“అర జన్మా????”

“అవును, ఒక జన్మలో నాలుగున్నర నెలలకి అబార్షన్ అయింది”

“అంత ఖచ్చితంగా ఎలా చెప్పగలవు?” 

“వీణలు మోగిన క్షణంలో కాలజ్ఞానం వచ్చింది.”

“నేనెవరో తెలిసిందా ఆ జ్ఞానంలో?”  అజ్ఞానంతో కూడిన ఉత్సుకతతో ప్రశ్నించాడు ప్రద్యుమ్నుడు.

“ఆరు జన్మల్లో తెలుసు. మీరు విలను. రెండు జన్మల్లో నన్ను రాక్షసంగా ఎత్తుకు పోయి వివాహం చేసుకున్నారు.”

“మిగతా మూడు   జన్మల్లో?” తెలివి తక్కువుగా మళ్ళీ అడిగాడు ప్రద్యుమ్నుడు.

“నా పతి మహరాజ్ మిమ్మల్ని చావగొట్టి నన్ను పెళ్లి చేసుకున్నాడు”

“మహారాజా?”

“అవును అప్పుడు నేను ఉత్తర భారత దేశంలో పుట్టాను. అక్కడ పతి మహారాజ్ అంటారు. ఇక్కడలా  పతి దేవుడు అనరు”   

“కనీసం ఈ జన్మలోనైనా నన్ను హీరోని చేశావు నీ జన్మజన్మల కధల్లో. థాంక్స్.” ఇంకో మాటు తన తెలివి తక్కువ తనం నిరూపించుకున్నాడు ప్రద్యుమ్నుడు.

“మీ మొహం. ఈ జన్మలో ANR ని చేసుకోవాల్సింది. విలన్ పాల బడ్డాను.” నిర్మోహ మాటంగా జవాబు ఇచ్చింది ప్రభావతి.

“ఇంతకీ నీ కొడుకు నిన్ను గుర్తు పట్టాడా? ఈ జన్మలో ?” మాట మార్చాడు ప్రద్యుమ్నుడు. 

(ఇంకా ఉంది.)