లక్ష వత్తుల నోము – 2

లక్ష వత్తుల నోము చెయ్యాలని సంకల్పించటానికి కారణాలు చెప్పాలి గదా. ప్రముఖులతో పరిచయాలు అని వారఫలాలు చెపితే నిజం చేశాం, ఏదో విధంగా ఒత్తిడి పెంచుకొని, మన పరిచయ భాగ్యం వైద్య శిఖామణులకు కలిగించాము.  ఆసుపత్రి నుంచి తిరిగి వచ్చిన తరువాత నాలో కొన్ని ప్రశ్నలు ఉదయించాయి. ప్రముఖత్వం (ఇది సరియైన పదమో కాదో నాకు తెలియదు. కానీ, నా భావం మీరు గ్రహిస్తారని నా నమ్మకం) అనగా నేమి? ఇది ఎవరికి గలుగుతుంది? నాకేల గలగలేదు? ఇది ఎలా గలిగించుకోవాలి? వీటికి సమాధానలకై నా పద్ధతిలో నేను అన్వేషణ మొదలు పెట్టాను.

అసలు నాకు ఎప్పుడైనా,  ఎవరైనా ప్రముఖత్వం ఆపాదించారా? ఆపాదించినచో ఎందుకు?  దించనిచో ఏల? ప్ర్రాముఖ్యం గలిగే పనులు నేనేల చేయలేదు? చేసినచో  నేల ప్రాముఖ్యం నాపాదించలేదు? (వ్యాకరణం అటూ ఇటూ అయితే క్షమించవలెను)

అన్నట్టు,  తప్పులున్న క్షమించవలెను అన్న వాక్యం మీరు ఉత్తరాలలో ఎప్పుడైనా వాడారా? నేను విధిగా వాడాల్సి వచ్చేది. మా నాన్నగారికి వ్రాసినా, మాఅగ్రజుడికి వ్రాసినా, మా బావగార్లకి వ్రాసినా కూడా. ఉత్తరాలు మా అక్కగార్లకి వ్రాసినా,  అడ్రెస్ చేయడం బావగార్లకే ఆచారంగా ఉండేది. పెళ్ళైన కొత్తలో మా ఆవిడ నాకు వ్రాసిన ఉత్తరాల్లో, పాపం అల్లాగే వ్రాసేది (ఆచారం ప్రకారం అనుకుంటాను).  ఒక  ఏడాది అయిన  తరువాత నేను వ్రాయడం ఆచారంగా మారింది. ఈ ఘోర దుర్భరావమాన పరిస్థితులలోంచి బయట పడడానికి నేను ఒక  మార్గం ఎంచుకున్నాను. ఉత్తరాలు వ్రాయకపోవడం. అందువల్ల  పెళ్ళైన ఏడాదికి మా ఇంటికి ఉత్తరాలు వ్రాసే అధికారం కూడా మా ఆవిడకే కట్టబెట్టడం జరిగింది.  

అసలు ఈ ఉత్తరాలు వ్రాయడం అన్న ప్రక్రియ చిన్నప్పుడు హైస్కూల్ లో చదువుకునేటప్పుడు మా ఇంగ్లిష్ మాష్టారు మొదలు పెట్టించారు. “అనారోగ్య కారణాల వల్ల, నేను స్కూల్ కి రాలేకపోతున్నాను కాబట్టి నాకు మూడు రోజులు శలవు ప్రసాదించండి” అని ప్రధానోపాధ్యాయుడు గారికి ఇంగ్లీష్లో ఉత్తరం వ్రాయమన్నారు.  వ్రాశాము. మాష్టారు ఎర్ర పెన్నుతో ఐదారు చోట్ల అండర్లైన్ చేసి మమ్మల్ని బెంచీ ఎక్కించారు. ఆయన ఇలాంటి చిలిపి పనులు ఇంకా చేశారు. విహార యాత్ర గురించి మిత్రుడికి ఉత్తరం వ్రాయమన్నారు, మన పండగల గురించి అమెరికన్ మిత్రుడికి కూడా వ్రాయమన్నారు. ఏమిటో,  మనం ఇంగ్లీష్లో వ్రాస్తే మన తెలుగు మిత్రుడికే అర్ధం కాదు,  పాపం అమెరికా మిత్రుడికి ఏమి అర్ధం అవుతుంది? అని గింజుకున్నాం. కానీ ఈ  విషయం మా ఇంగ్లిష్ మాష్టారుకి అర్ధం కాలేదు.  

యూనివర్సిటీ లోకి అడుగు పెట్టేదాకా మళ్ళీ  ఎవరికీ ఉత్తరం వ్రాయాల్సిన అవసరం కలగలేదు. యూనివర్సిటీ లో చేరిన తరువాత మొదటిమాటు మా నాన్న గారికి వ్రాయాల్సివచ్చింది. “జేబులు నిండుకున్నాయి. స్వంత ఖర్చులకి ఒక ఏభై రూపాయలు, మెస్ ఖర్చులకి, పుస్తకాలకి ఇంకో వంద రూపాయలు పంపించండి” అని ఉత్తరం వ్రాయాలి  అన్న మాట.  ఈ ఉత్తరం వినయ పూర్వకంగానూ, భక్తి శ్రద్ధలు ఉట్టి పడేటట్టుగానూ వ్రాయాలి అనుకున్నాను.  దీనంగా కూడా వ్రాస్తే వెంటనే పంపించేస్తారు కదా అని కూడా అనుకున్నాను. మా నాన్నగారు తెలుగు పండితులు కాబట్టి తెలుగులో వ్రాసి వారిని ఒప్పించడం, మెప్పించడం కష్టం కాబట్టి ఇంగ్లీష్లోనే వ్రాశాను. కానీ, ఇక్కడ ఒక విషయం మరిచిపోయాను. మా నాన్నగారు తెలుగు పండితులే అయినా మెట్రిక్ కూడా చేశారు. మా నాన్నగారి కాలంలో మెట్రిక్ ఈజికొల్టు మా కాలంలో బియ్యే అని అనేవారు. మా నాన్నగారి దగ్గరనుంచి తిరుగు టపాలో ఉత్తరం వచ్చింది నాల్గురోజుల్లో. నేను వ్రాసిన ఉత్తరంలో ఎర్ర సిరాతో అండర్ లైన్ చేసి  “ఆ ఉత్తరాన్ని సరి చేసి వ్రాసి పంపితే డబ్బు పంపుతాను” అని శ్రీముఖం పంపారు. అప్పటినుంచి మా నాన్నగారికి ఎప్పుడూ ఇంగ్లీష్లో  వ్రాయలేదు నేను. తెలుగులోనే “డబ్బులు అయిపోయాయి. వెంటనే ఇంత పంపించండి” అని రెండు లైన్లు మాత్రమే వ్రాసేవాడిని. కింద ఇంకో లైన్ వ్రాసేవాడిని. “తప్పులున్న మన్నించవలెను”  అని.  అప్పట్నుంచి నేను వ్రాసే ఉత్తరాలలో “తప్పులున్న క్షమించవలెను” అన్న వాక్యం స్థిర నివాసం ఏర్పరుచుకుంది.

క్షమించాలి.  ప్ర్రాముఖ్యత  తో మొదలు పెట్టి క్షమించాలి లోకి దిగింది టపా.  ప్రముఖుడిని అనిపించుకోవాలని కోరిక కలిగిన తరువాత ఏం చెయ్యాలా?అని ఆలోచించాను. ప్రస్థుతం బ్లాగు తప్ప మరో వ్యాపకం లేదు. ప్రముఖ బ్లాగరు అనిపించుకున్నా కోరిక తీరవచ్చు నేమో యనుకున్నాను. నాలుగుంపావు ఏళ్ళగా వ్రాస్తున్నా 65 టపాలు మాత్రమే వేయగలిగాను. ఇంతకాలంగా వ్రాస్తున్నా లక్ష పాఠకులను కూడా ఆకర్షించలేక పోయిన ఏకైక బ్లాగరును నేనేనేమో అన్న సంశయం కలిగి బలపడింది. ప్రముఖ బ్లాగర్ అనిపించుకోవాలంటే కనీసం ఒక లక్ష మంది పాఠకులైనా మన బ్లాగ్ ను సందర్సించాలి గదా.

అందుకని ఈ లక్షవత్తుల నోము మొదలుపెట్టాను. కనీసం ఒక లక్ష పాఠకులు నా బ్లాగు చిరునామాను వత్తే వ్రతం అన్న మాట.  ఇకపై నెలకి కనీసం మూడో నాలుగో టపాలు వేస్తే ఐదారు / ఏడెనిమిది  నెలల్లో ఆశయం సిద్ధించవచ్చు అనే ఆశ కలిగింది.   నెలకి మూడు నాలుగు కధలు వ్రాసే సత్తా మనకి లేదు. కాబట్టి కధలు,  కాకరకాయలతో  పాటు, సోది  కబుర్లు కూడా చెపుదామని అనుకుంటున్నాను.  సోది కబుర్లు అంటే నిర్వచనం నాకు తెలియదు. పనికి రానివి లేదా పనికి మాలినవి అనే అర్ధం వస్తుందనుకుంటాను. మళ్ళీ రెంటికీ తేడా అడగకండి.

అదన్నమాట సంగతి. పాఠకాకర్షణ స్కీము  మొదలవుతోంది నా బ్లాగులో.....దహా.

యధాశక్తి  తమరెల్లరూ  విచ్చేసి నా వ్రతం సంపూర్ణంగా సఫలమయేటట్టు సహకరించాల్సిందిగా కోరుచున్నాను.